In 1943, the leaders of the anti-Hitler coalition gathered in Tehran to discuss military-political problems. The head of the British delegation was the famous Prime Minister of Great Britain Sir Winston Churchill, and the US delegation was headed by Mr. Franklin Delano Roosevelt – the only president in the history of the United States elected 4 times. The delegation of the Soviet Union was led by Joseph Stalin, an outstanding politician of all time, who received Soviet Union with a “plow” and left it with an atomic bomb. In this small article, we are not going to talk about the military and political aspects of the Tehran Conference, but cover only with what Stalin treated to dinner Churchill and Roosevelt. Stalin knew very well that Churchill was a lover of whiskey. They asked Churchill jokingly: why wasn’t he running to lose weight? To which Churchill replied, that he was afraid to splash whiskey, which continually replenished his stomach. Unlike Churchill, Roosevelt was a connoisseur of good wine. Stalin, in turn, was not only a connoisseur but also a great valuer of excellent wines. Stalin decided to treat his guest with Georgian wine Khvanchkarа, which in Europe already was known as the winner of the Grand Prix in Belgium in 1907 and France in 1910. Churchill at the table looked anxiously through the eyes of whiskey. He was perplexed because everyone knew about his attitude to whiskey. “They didn’t bother to provide me with my favorite drink”- he thought. Stalin with a grin looked into Churchill’s eyes when they poured wine. Churchill, in turn, tried not to express his displeasure, but his disappointment was clearly visible. After Stalin’s toast, everyone began to drink wine. Churchill’s expression, as he drank Khvanchkara in small sips, gradually changed from perplexity to charm. Khvanchkara conquered him at last. Roosevelt drank wine as a real gourmet, savoring an excellent drink for a long time, and did not hide his surprise and pleasure from this wine. After a pause, he asked where the wine of such remarkable quality was made. He even expressed a desire to breed these species in America. Stalin replied that raising this variety is not a problem, mainly microclimate is necessary for these varieties, along with a unique Georgian winemaking technology. Stalin told everything about Khvanchkara in detail and promised to send the sprouts of grapes Alexandrouli and Muzhuretuli, from which Khvanchkara is made. However, shortly before the end of the war on April 12, 1945 Roosevelt passed away, and his dream was not destined to come true.
1943 წელს ანტი-ჰიტლერის კოალიციის ლიდერები შეიკრიბნენ თეირანში, რათა განეხილათ სამხედრო და პოლიტიკური პრობლემები. ბრიტანეთის დელეგაციის ხელმძღვანელი იყო საქვეყნოდ ცნობილი პრემიერ მინისტრი სერ უინსტონ ჩერჩილი, აშშ-ს დელეგაციას ხელმძღვანელობდა ბ-ნი ფრანკლინ დელანო რუზველტი – ერთადერთი ადამიანი შეერთებული შტატების ისტორიაში, რომელიც იყო არჩეული პრეზიდენტად 4 ჯერ, საბჭოთა კავშირის დელეგაციას ხელმძღვანელობდა ყველა დროის გამოჩენილი პოლიტიკოსი იოსებ სტალინი, რომელმაც ჩაიბარა საბჭოთა კავშირი “გუთნით” და დატოვა ატომური ბომბით. ამ მცირე სტატიაში, ჩვენ არ ვაპირებთ ვისაუბროთ თეირანის კონფერენციის სამხედრო და პოლიტიკურ ასპექტებზე, რომლის შესახებაც მთელი ტომებია დაწერილი. ჩვენ მხოლოდ ვისაუბრებთ, თუ როგორ გაუმასპინძლდა სტალინი თეირანში ჩერჩილსა და რუზველტს. სტალინმა კარგად იცოდა, რომ ჩერჩილი იყო ვისკის მოყვარული. გავრცელებული იყო ხუმრობა თითქოს ჩერჩილს ჰკითხეს, რატომ არ დარბოდა წონის დასაკლებად? რაზეც ჩერჩილს უპასუხია, რომ მას ეშინოდა არ დაეღვარა ვისკი, რომლითაც გამუდმებით ივსებდა კუჭს. ჩერჩილისგან განსხვავებით, რუზველტი ღვინის დიდი მოყვარული იყო. სტალინი, თავის მხრივ, არა მხოლოდ მოყვარული, არამედ ღვინის დიდი მცოდნეც იყო. სტალინმა გადაწყვიტა ქართული ხვანჭკარა გამოეტანა სტუმრებისათვის. ხვანჩკარა ამ დროისათვის ცნობილი იყო ევროპაში. 1907 წელს ბელგიაში, ხოლო 1910 წელს საფრანგეთში გამოფენაზე ხვანჭკარას ხვდა წილად უმაღლესი ჯილდო გრან პრი. ჩერჩილი შეწუხებილი თვალებით ეძებდა მაგიდაზე ვისკის. ნუთუ არ იციან რომ ვისკის მოყვარული ვარ, ფიქრობდა ჩერჩილი, როგორ დამტოვეს ვისკის გარეშე. სტალინი ღიმილით უყურებდა ჩერჩილს, როდესაც მას უვსებდნენ ღვინით ჭიქას. თავის მხრივ, ჩერჩილი ცდილობდა არ გამოეხატა უსიამოვნება, თუმცა აშკარად ჩანდა მისი იმედგაცრუება. სტალინის სადღეგრძელოს შემდეგ, ყველამ ასწია თავისი ჭიქა და დაიწყო ღვინის სმა. ჩერჩილის გამომეტყველება თანდათანობით იცვლებოდა უკმაყოფილებიდან გაოცებამდე, მიირთმევდა რა პატარა ყლუპებით ხვანჭკარას. ხვანჭკარამ ჭეშმარიტად მოხიბლა დიდი ბრიტანელი. რუზველტი ნამდვილი გურმანივით დაეწაფა ხვანჭკარას და არ მალავდა თავის გაოცებას ხვანჭკარას ხავერდოვანი და ზღაპრული ბუკეტით. ის ჩაეკითხა სტალინს თუ სად მზადდებოდა ასეთი შესანიშნავი და ხარისხიანი სასმელი და გამოთქვა სურვილი ამ სახეობის ჯიშის ყურძნის გამოყვანა ამერიკაში. სტალინმა უპასუხა, რომ ამ ჯიშის მოყვანა პრობლემა არ არის, მთავარია მიკროკლიმატი, რომელიც აუცილებელია ამ ჯიშებისთვის და ასევე ხვანჭკარის დასაყენებელი სპეციალური ქართული ტექნოლოგია. სტალინმა დაწვრილებით უამბო ხვანჭკარის შესახებ და შეპირდა გაეგზავნა ალექსანდროულისა და მუჟურეთულის ყურძნის ნერგები, საიდანაც მზადდება ხვანჭკარა. თუმცა, ომის დამთავრებამდე ცოტა ხნით ადრე, 1945 წლის 12 აპრილს, რუზველტი გარდაიცვალა და მისი ოცნება განუხორციებელი დარჩა.
В 1943 году руководители государств антигитлеровской коалиции собрались в Тегеране для обсуждения военно-политических проблем. Главой делегации Великобритании был знаменитый премьер-министр Великобритании Сер Уинстон Черчилль, делегацию США возглавлял Мистер Франклин Делано Рузвельт – единственный в истории США избранный Президентом 4 раза, делегацией Советского Союза руководил Иосиф Сталин, выдающийся политик всех времен, принявший Страну Советов с «сохой» и оставивший ее с атомной бомбой. В этой маленькой статье мы не собираемся говорить о военно-политических аспектах Тегеранской конференции, о которых написаны целые тома, а расскажем лишь о том, чем угощал за обедом Сталин Черчилля и Рузвельта. Сталин прекрасно знал, что Черчилль был любителем виски. О нем в шутку рассказывали: будто его спросили почему он не бегает, чтобы сбросить лишний вес? На что Черчилль отвечал, что боится расплескать виски, которым постоянно пополняет свой желудок. В отличие от Черчилля, Рузвельт был ценителем хорошего вина. Сталин в свою очередь был не только ценителем, но и большим знатоком хороших вин. Так вот, Сталин решил угостить Черчилля и Рузвельта Грузинским вином Хванчкара, которая в Европе была уже известна как победитель Гран-При в Бельгии в 1907 и во Франции в 1910 годах. Черчилль за столом беспокойно искал глазами виски. Он недоумевал, ведь все знали о его отношении к виски. Как же не удосужились обеспечить его любимым напитком. Сталин с ухмылкой глядел в глаза Черчилля, когда ему наливали вино. Черчилль в свою очередь старался не выражать своего неудовольствия, хотя явно было видно его разочарование. Но вот после тоста Сталина все стали пить вино. Выражение лица Черчилля, по мере того как он маленькими глотками пил Хванчкару, постепенно менялось от недоумения к очарованию. Хванчкара полностью покорила его. Рузвельт пил вино как настоящий гурман, долго смакуя прекрасный напиток, и не скрывал своего удивления и удовольствия от этого божественного напитка. После некоторой паузы он поинтересовался, где изготавливается вино такого превосходного качества. Он даже выразил желание разводить этот вид винограда в Америке. Сталин ответил, что вырастить этот сорт не проблема, главное микроклимат, который необходим для этих сортов, а также особая Грузинская технология производства Хванчкары. Сталин детально рассказал о Хванчкаре и обещал прислать ростки винограда Александроули и Мужуретули, из которого изготовляется Хванчкара. Однако незадолго до окончания войны 12 апреля 1945 года Рузвельт скончался и его мечте не суждено было осуществится.
